کد مطلب:29087 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:95
[ محمّدصلی الله علیه وآله] از دورانی كه از شیر گرفته شد، خداوند متعال، بزرگ ترین فرشته از فرشتگانش را همراهش كرد تا شب و روز به راه بزرگواری ها و خوی های نیكوی جهان، رهنمونش گردد و من همچون بچّه شتری كه پای در جا پای مادرش می نهد، دنبالش می رفتم. در هر روز، نشانی از اخلاقش را فرا رویم بر می افراشت و به من دستور می داد تا از آن پیروی كنم. هر سال در حِرا سُكنا می گزید و من وی را می دیدم و جز من، كسی او را نمی دید. در آن روزها، اسلام، جز به خانه پیامبر خدا كه وی و خدیجه در آن بودند و من سومین آنها بودم، وارد نشده بود. من نور وحی و رسالت را می دیدم و عطر نبوّت را می بوییدم. هنگامی كه وحی بر آن حضرت نازل شد، ناله شیطان را شنیدم و گفتم:ای پیامبر خدا! این ناله چیست؟ فرمود:«این، شیطان است كه از پرستیده شدن، نا امید گشته است. تو، آنچه را كه من می شنوم، می شنوی و آنچه را كه می بینم، می بینی؛ جز آن كه پیامبر نیستی؛ امّا تو وزیر [ من] و بر مسیر خیری!».[1]. 3590. امام علی علیه السلام:پیامبر خدا در كودكی ام مرا از پدرم خواست و من، هم خوراك و همنوش و همدم و هم سخنش بودم.[2]. 3591. الإرشاد - در یادكردِ احوال امام علی علیه السلام پس از هجرت -:پیامبرصلی الله علیه وآله هنگام ورود وی به مدینه، او را در خانه خویش جای داد و وارد جای خویش ساخت و او را با خانواده و فرزندان خویش آمیخت و از آنچه كه ویژه خودش بود، جدایش نساخت و از امور باطنی و رازهای خویش محرومش نگردانْد.[3].
3589. امام علی علیه السلام - در تبیین نزدیك بودنش به پیامبرصلی الله علیه وآله -:جایگاه مرا نسبت به پیامبر خدا از نظر خویشاوندی نزدیك و منزلت ویژه، می دانید. در زمانی كه من خُردسال بودم، مرا در آغوشش می نشاند، به سینه اش می فشرد، در رخت خوابش می خوابانْد، تنش را به تنم می سایید، بوی بدنش را به مشامم می رساند، و خوراكی را می جَوید و در دهانم می گذاشت. نه در سخن گفتن، دروغی از من شنید و نه در كردار [ من]، لغزشی یافت.